do ministra zdrowia
w sprawie refundowania leków na przewlekłą chorobę skóry - łuszczycę
Zgłaszający: Anna Schmidt
Data wpływu: 19-02-2024
Szanowna Pani Minister,
łuszczyca, jedna z najbardziej powszechnych chorób skóry, stanowi wyzwanie zarówno dla pacjentów, jak i specjalistów medycznych. To przewlekła choroba autoimmunologiczna, charakteryzująca się nadmiernym namnażaniem komórek skóry, co prowadzi do powstawania czerwonych plam pokrytych srebrzystym łuskowatym osadem. Statystyki dotyczące łuszczycy rzucają światło na skalę tego problemu zdrowotnego.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), łuszczyca dotyka około 2-3% populacji światowej, co przekłada się na ponad 100 milionów ludzi. Różnice w częstości występowania mogą wynikać z genetyki, środowiska, a także stylu życia. Wśród pacjentów z łuszczycą można zaobserwować różne formy choroby, z których najczęstsze to łuszczyca plackowata, krosta, krosta dłoni i podeszw, a także łuszczyca stawowa.
Współczesna medycyna nieustannie poszukuje skutecznych metod leczenia łuszczycy, zważywszy na jej wpływ nie tylko na wygląd zewnętrzny, ale również na psychiczne samopoczucie pacjentów. Choroba ta, choć niezakaźna, często prowadzi do izolacji społecznej, depresji i obniżenia samooceny.
Leczenie łuszczycy obejmuje różnorodne podejścia, począwszy od miejscowych kremów i maści po leki doustne i zaawansowane terapie biologiczne. Niestety, dostępność skutecznych leków oraz koszty terapii stanowią wyzwanie dla wielu pacjentów, zwłaszcza w kontekście różnic ekonomicznych. Najskuteczniejsze leki na łuszczycę nie są refundowane, a te refundowane bardzo często są poza zasięgiem przeciętnego pacjenta ze względu na nadal wysoką cenę.
Znaczącym obszarem badań jest także zrozumienie głębszych mechanizmów immunologicznych, które prowadzą do rozwoju łuszczycy. Dzięki postępowi w dziedzinie genetyki i immunologii, badacze zdobywają wiedzę, która może przyczynić się do opracowania bardziej ukierunkowanych i skutecznych terapii.
Warto podkreślić rolę edukacji społeczeństwa w zrozumieniu i akceptacji osób z łuszczycą. Eliminacja stereotypów i świadomość, że to choroba wymagająca empatii, może istotnie poprawić jakość życia dotkniętych nią jednostek. Łuszczyca to nie tylko problem dermatologiczny, ale także społeczny i psychologiczny. Zrozumienie jej etiologii oraz rozwój skutecznych, dostępnych terapii stanowią klucz do poprawy życia pacjentów dotkniętych tą uciążliwą chorobą skórną. W miarę postępu badań naukowych i rozwijających się terapii, mamy nadzieję, że liczba osób z łuszczycą, które prowadzą pełne, satysfakcjonujące życie, będzie się stale zwiększać.
Zwracam się do Pani Minister z prośbą o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania dotyczące problemów związanych z refundacją leków na przewlekłą chorobę skóry - łuszczycę. W ostatnim czasie otrzymałam liczne sygnały od pacjentów dotyczące trudności w dostępie do niezbędnych leków, co w znaczący sposób wpływa na jakość życia osób borykających się z tą chorobą.
1. Czy istnieją plany rozszerzenia listy refundowanych preparatów lub zmiany w kryteriach kwalifikacji do refundacji?
2. Czy Ministerstwo Zdrowia monitoruje dostępność leków na łuszczycę w aptekach? Czy podjęte zostały jakiekolwiek działania w celu zabezpieczenia dostępu pacjentów do niezbędnych preparatów?
3. Jakie kroki podejmuje Ministerstwo Zdrowia w celu zwiększenia dostępu pacjentów do specjalistów dermatologów oraz skrócenia czasu oczekiwania na wizytę u specjalisty?
4. Czy planowane są inicjatywy mające na celu zapewnienie wsparcia psychologicznego oraz edukacyjnego dla osób zmagających się z łuszczycą?
5. Czy Ministerstwo Zdrowia planuje wdrożenie długoterminowych rozwiązań mających na celu poprawę opieki nad pacjentami z łuszczycą oraz zwiększenie dostępności do skutecznych terapii?