10. kadencja, 16. posiedzenie, 1. dzień (23-07-2024)

Oświadczenia.

Poseł Magdalena Filipek-Sobczak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 11 czerwca br. weszła w życie dyrektywa azylowa. Zgodnie z zapewnieniem pana Macieja Duszczyka, podsekretarza stanu w MSWiA, to od państwa członkowskiego zależy, w jaki sposób wprowadzi ten akt prawny do krajowego porządku. To państwo członkowskie posiada swobodę w ustalaniu wsparcia finansowego dla osób ubiegających się o ochronę międzynarodową.

    Po przeanalizowaniu treści dyrektywy muszę podkreślić, że punkt widzenia rządu jest oderwany od realiów. W szeroko dyskutowanym motywie 11 wspomina się o harmonizacji warunków przyjmowania osób ubiegających się o ochronę międzynarodową służącej ograniczaniu wtórnego przemieszczania się migrantów przez zmniejszenie zróżnicowania warunków ich przyjmowania. Mowa zatem o jednym ogólnoeuropejskim standardzie.

    W art. 19 ust. 2 dyrektywy wprost nakłada się na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia świadczeń materialnych dających odpowiedni poziom życia, utrzymanie i ochronę zdrowia. Z kolei motyw 60 zakłada konieczność określenia przez państwa członkowskie wartości świadczeń pieniężnych lub talonów na podstawie odpowiedniej wielkości referencyjnych stosowanych w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu życia obywatelom.

    Nietrudno dostrzec paradoks, jaki tworzy się na gruncie wymienionych przepisów. Państwa członkowskie, w tym Polska, staną zatem przed wyborem: albo dajemy przywileje ekonomiczne i uprawnienia socjalne imigrantom na równi obywatelom, albo angażujemy gigantyczne środki w skuteczność systemu ograniczającego możliwości przemieszczania się imigrantów.

    Wicemarszałek Piotr Zgorzelski:

    Dziękuję bardzo.

    Poseł Magdalena Filipek-Sobczak:

    Dlatego też z tego miejsca wzywam polski rząd do podjęcia działań mających na celu renegocjację zapisów dyrektywy azylowej. Dziękuję. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia