10. kadencja, 22. posiedzenie, 5. dzień (27-11-2024)

38. punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zapewnieniu finansowania działań zmierzających do zwiększenia zdolności produkcji amunicji (druki nr 839 i 858).

Poseł Tomasz Kostuś (tekst niewygłoszony):

    Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Bardzo dziękuję za ten projekt. Jest przełomowy, bardzo potrzebny, bardzo pilny i można tylko ubolewać nad tym, że rząd PiS tak karygodnie zaniedbał bezpieczeństwo amunicyjne Polski. Rozbudowa i dywersyfikacja bazy produkcyjnej amunicji wielkokalibrowej oraz uzupełnienie jej rezerw powinny być w obecnej sytuacji absolutnym priorytetem. Powinniśmy także dążyć do samowystarczalności w tym zakresie, czego uczą doświadczenia ukraińskie, a także stare mądre powiedzenie: umiesz liczyć - licz na siebie.

    Zgadzam się z panem premierem Kosiniakiem-Kamyszem, że amunicja w Polsce powinna być produkowana w kilku fabrykach. Mam jednak kilka pytań.

    Ustawa, nad którą obradujemy, określa wysokość środków, które mają być przeznaczone na dofinansowanie polskiego przemysłu zbrojeniowego w celu utworzenia odpowiedniego potencjału produkcyjnego w strategicznym obszarze amunicji. To 3 mld zł. Natomiast nie określa wysokości wspomnianego docelowego potencjału produkcyjnego.

    To niezwykle istotna kwestia, bo w okresie do 10 lat będziemy posiadali np. ponad 900 armatohaubic 155 mm. Tzw. zapas wojenny powinien zgodnie ze strategicznymi założeniami zapewnić na każdą jednostkę ognia amunicję na co najmniej 30 dni walki. Prosty rachunek pokazuje, że przy ponad 900 armatohaubicach 155 mm, które strzelają 40 pocisków dziennie, zapas wojenny wynosi ponad 1 mln sztuk amunicji, nie licząc amunicji na szkolenie załóg, ćwiczenia etc. Stąd moje pytanie do pana ministra: Czy przewidziane ustawą wsparcie dla polskiego przemysłu zbrojeniowego zagwarantuje nam osiągnięcie takiego poziomu produkcji, a jeśli tak, w jakim wymiarze czasowym?

    Druga kwestia. W chwili obecnej nie mamy w Polsce zdolności do produkcji modularnych ładunków miotających wchodzących w skład amunicji. Jak rząd zamierza rozwiązać ten problem?

    I trzecie pytanie. Budowa bezpieczeństwa amunicyjnego Polski będzie wymagała zaangażowania kapitału nie tylko państwowego, lecz także prywatnego. Jaki podmiot będzie odpowiedzialny za koordynację tych działań na szczeblu rządowym?

Przebieg posiedzenia