10. kadencja, 27. posiedzenie, 1. dzień (22-01-2025)

7. punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia bohaterów Rewolucji 1905 roku w 120. rocznicę jej wybuchu (druki nr 911 i 944).

Poseł Bronisław Foltyn:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Troszkę tutaj staję w opozycji do wszystkich, bo mówimy tutaj o bohaterach, a słowo ˝bohater˝ to jest sytuacja jednoznaczna, to są liderzy, to są osoby, które przewodziły. W uchwale jest to stosowane zamiennie: raz mówimy o bohaterach, raz o ofiarach. Gdybyśmy mówili tylko o ofiarach, to rzeczywiście moglibyśmy poprzeć ten projekt uchwały, ale go nie poprzemy. Zaraz powiem wam dlaczego. Bo tych bohaterów jest o wiele więcej. Tutaj wymienia się tylko niektóre nazwiska, ale bardzo wiele nazwisk się przemilczało.

    Przypomnę, że rewolucja 1905 r. miała miejsce w całym Imperium Rosyjskim, obejmowała nie tylko Królestwo Polskie, które było terytorium całkowicie podległym Rosji. I tych bohaterów było więcej. Zaczęło się to oczywiście w Petersburgu od tej krwawej niedzieli, wielkiego marszu, w którym zginęło 1 tys. osób. I cała Rosja wtedy się oburzyła. I kto to był ten pierwszy bohater? Bo to był Lew Trocki, który w Petersburgu organizował rewolucję 1905 r., bardzo mocno nad nią pracował i właściwie ciągnął. To się rozszerzało z każdym dniem i miesiącem. Bardzo szybko przyjechał Włodzimierz Lenin, kolejny bohater rewolucji 1905 r. Cała Europa, jeśli gdziekolwiek zapytać o 1905 r. i rewolucję, poda państwu te dwa nazwiska.

    Ale powiecie, że to Rosja, że to nie Polska. Otóż mieliśmy też swoich bohaterów. Wspominacie o Józefie Piłsudskim. Bardzo dobrze, pozytywnie, ale należy przypomnieć, co Józef Piłsudski robił w 1905 r., bo my go znamy z tych późniejszych lat. A w kwietniu 1905 r. jeździli sobie na kongres partii bolszewickich do Genewy i tam ustalali szczegóły rewolucji 1905 r. Sprawdźcie sobie, jak nie wierzycie, w Internecie łatwo to znaleźć.

    Nie krytykuję tutaj PPS-u ani Józefa Piłsudskiego, ale warto pamiętać też o tym, że Józef Piłsudski po rewolucji został wręcz wyrzucony z PPS-u, z własnej partii. Przez kogo i za co? Przez tych rewolucjonistów, którzy potraktowali go w ten sposób, bo był za mało radykalny, a ci rewolucjoniści założyli później Komunistyczną Partię Polski.

    Kolejni rewolucjoniści. Róża Luksemburg z Warszawy, znaleziono ją w mieszkaniu w konspiracji i delegowano. Przypominam, że to nie jest pani, która walczy o niepodległość Polski, tylko wręcz przeciwnie - o całkowitą podległość Rosji. Bardzo brutalnie sprzeciwiała się polskiej niepodległości. Bez wątpienia bohaterka 1905 r. (Dzwonek)

    Ostatni bohater: Feliks Dzierżyński, czyli najbardziej krwawy moment tej rewolucji. Wszystko działo się tutaj, w Warszawie na ul. Nowogrodzkiej. 1 maja odbył się potężny protest, w którym zginęło 31 osób. Na czele tego marszu w 1905 r., czyli kolejny element rewolucji 1905 r., szedł Feliks Dzierżyński. Proszę państwa, wstydzicie się tych bohaterów, od 35 lat kasujecie ulice w całej Polsce, a teraz mamy to uczcić, tak że poddaję to pod rozwagę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia