10. kadencja, 33. posiedzenie, 2. dzień (24-04-2025)
12. punkt porządku dziennego:
Pytania w sprawach bieżących.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Wojciech Konieczny:
Pani Marszałek! Szanowni Państwo! Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych lecznictwo uzdrowiskowe to zorganizowana działalność polegająca na udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej. Procedura kwalifikowania pacjenta do świadczeń w tym zakresie jest uregulowana przepisami rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego.
W rozporządzeniu tym jest zawarty katalog wskazań i przeciwwskazań do wydania skierowania na leczenie uzdrowiskowe przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, ponieważ nie każde schorzenie może być leczone w ramach leczenia uzdrowiskowego. Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia ogólne przeciwwskazanie do leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej stanowi stan chorobowy, w którym leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitacja uzdrowiskowa przy wykorzystaniu właściwości naturalnych surowców leczniczych mogłyby spowodować pogorszenie stanu zdrowia pacjenta, a także czynna choroba nowotworowa przez okres przed upływem 5 lat w przypadku czerniaka złośliwego, białaczki, ziarnicy złośliwej czy chłoniaków złośliwych i nowotworów nerki lub 12 miesięcy w przypadku innych nowotworów złośliwych od zakończenia leczenia operacyjnego, chemioterapii lub radioterapii, z wyłączeniem leczenia hormonalnego.
Powołując się na przepisy powyższego rozporządzenia, lekarz ma prawo odmówić pacjentowi wydania skierowania na leczenie uzdrowiskowe, potwierdzenia skierowania, a także przyjęcia do sanatorium lub szpitala uzdrowiskowego.
Należy zaznaczyć, że wskazane ograniczenie nie stanowi okoliczności dyskryminującej pacjentów onkologicznych w kwestii dostępu do świadczeń z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, lecz stanowi warunek umożliwiający prawidłową realizację świadczeń i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów.
Jedną z podstawowych zasad leczenia uzdrowiskowego jest wykonywanie zabiegów bodźcowych z wykorzystaniem naturalnych surowców leczniczych, takich jak wody lecznicze, pleoidy i gazy. W świetle przepisów rozporządzenia ministra zdrowia z 23 lipca 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego w zakresie leczenia uzdrowiskowego w ramach NFZ każdemu pacjentowi powinny być wykonane nie mniej niż trzy zabiegi dziennie, w tym obowiązkowo jeden zasadniczy zabieg bodźcowy z wykorzystaniem naturalnych surowców leczniczych. Pomimo niekwestionowanych walorów leczniczych lecznictwa uzdrowiskowego bodźcowy charakter tego rodzaju leczenia związany z zastosowaniem w ramach terapii naturalnych surowców leczniczych nie pozostaje neutralny dla organizmu pacjenta i może spowodować wystąpienie tzw. odczynu uzdrowiskowego, czyli załamanie mechanizmów adaptacyjnych organizmu pacjenta i reakcji organizmu na zbyt intensywną lub różną od tej, która jest zazwyczaj obserwowana, przyczyniając się do nadmiernego obciążenia organizmu osoby chorej przewlekle i zaostrzenia niektórych schorzeń.
Obecnie pacjenci niespełniający warunków do zakwalifikowania do uzdrowiskowego leczenia sanatoryjnego, a wymagający świadczeń usprawniających nie są pozbawieni możliwości rehabilitacji ze środków publicznych pozostających w dyspozycji NFZ, ponieważ na podstawie skierowania na rehabilitację leczniczą wystawianego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego mogą być rehabilitowani poprzez zabiegi fizykoterapeutyczne w warunkach zarówno ambulatoryjnych, jak i stacjonarnych na podstawie przepisów rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej.
Czyli odpowiadając jeszcze dodatkowo na pytania pani posłanki: nie ma organizacyjnych argumentów, które blokowałyby przyjmowanie pacjentów do leczenia uzdrowiskowego chorych onkologicznie. To są przesłanki medyczne. Co prawda było to kilka lat temu, ale było wysłane przez Ministerstwo Zdrowia zapytanie w tym zakresie do konsultantów wojewódzkich i konsultantów krajowych w różnych dziedzinach i odpowiedź była negatywna co do ewentualnej zmiany tych przepisów, tzn. to rozporządzenie zostało, nie było opinii, żeby je zmieniać. Zostało określone jako właściwe pod względem medycznym. Nie dysponujemy innymi opiniami specjalistów, konsultantów, którzy by w jakiś inny sposób do tego podchodzili.
Jak jest w innych krajach, nie dysponuję teraz dokładną wiedzą. W różnych krajach te okresy są różnie określane, ale generalnie bodźcowy charakter leczenia uzdrowiskowego jest przyjmowany przez wszystkich i jest po prostu tym uzasadnieniem, dla którego się kieruje pacjenta do tego leczenia.
Tak jak na wstępie powiedziałem, jest możliwość rehabilitacji w innych warunkach. W szpitalach, które dysponują oddziałami rehabilitacyjnymi, ona jest przeprowadzana i tam bodźcowego leczenia się unika i zabiegi rehabilitacyjne są odpowiednio dobrane do danych chorób i tam chorzy onkologicznie mogą być rehabilitowani. Dziękuję bardzo.
Przebieg posiedzenia