10. kadencja, 37. posiedzenie, 2. dzień (25-06-2025)
19. i 20. punkt porządku dziennego:
19. Sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2024 roku oraz Informacja o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2024 roku wraz z komisyjnym projektem uchwały (druki nr 1146 i 1394).
20. Informacja o działalności Rady Mediów Narodowych w 2024 roku wraz z komisyjnym projektem uchwały (druki nr 1147 i 1395).Poseł Piotr Adamowicz (tekst niewygłoszony):
(cd. wystąpienia)
Uwagi do dokumentów sprawozdawczych KRRiT za 2024 r. w druku nr 1146
1. W 2024 r. KRRiT podjęła uchwały dotyczące przekazywania pieniędzy pochodzących z abonamentu radiowo-telewizyjnego do depozytów sądowych. W efekcie tej uchwały 19 spółek mediów publicznych bezprawnie pozbawiono należnych im pieniędzy, co potwierdziły w swoich wyrokach sądy. W przygniatającej większości sądy odmawiały ustanowienia depozytów - ponad 90 wyroków negatywnych w postaci odmowy - w wyniku czego przewodniczący składał skargę, którą następnie sądy zwykle oddalały. To powodowało, że media publiczne były w trzech kwartałach 2024 r. pozbawiane środków na realizowanie swoich ustawowych obowiązków. Lista większości wyroków w tej sprawie znajduje się w załączniku na końcu.
2. Zarzuty te potwierdziła Najwyższa Izba Kontroli, która stwierdziła szereg nieprawidłowości w działalności KRRiT. Najpoważniejsza dotyczy podjęcia przez krajową radę - bez materialno-prawnej podstawy - uchwał, na mocy których jej przewodniczący skierował w I półroczu 2024 r. środki z wpływów abonamentowych - ponad 337 mln zł - do depozytu sądowego zamiast bezpośrednio do 19 jednostek publicznej radiofonii i telewizji na realizację misji publicznej. NIK przygotowała w tej sprawie zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na przekroczeniu uprawnień lub niedopełnieniu obowiązków przez funkcjonariuszy publicznych. Inne poważne nieprawidłowości dotyczyły m.in.: długotrwałości prowadzonych przez KRRiT postępowań w sprawie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programów na kolejny okres, wydawania przez przewodniczącego KRRiT decyzji w tych sprawach na 2-3 dni przed wygaśnięciem koncesji, sposobu rejestrowania oraz rozpatrywania skarg i wniosków wpływających do KRRiT. Kontrola ˝Realizacja zadań przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji oraz Radę Mediów Narodowych˝ została przeprowadzona przez NIK na zlecenie Sejmu RP.
3. W 2024 r. przewodniczący samodzielnie podejmował wiele decyzji w sprawie nakładania kar na nadawców, łącznie z ich natychmiastową egzekucją, mimo iż nadawca odwołał się od decyzji, zatem nie była ona prawomocna. W większości prawomocnych już dziś wyroków sądy stwierdziły, że decyzje te zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa przez przewodniczącego. Lista większości wyroków w tej sprawie znajduje się w załączniku na końcu.
4. W 2024 r. KRRiT podjęła uchwałę, na mocy której przewodniczący podjął decyzję o przyznaniu dwóm stacjom miejsc na MUX-8. Wojewódzki sąd administracyjny, w wyniku zaskarżenia decyzji przez jednego z nadawców, w ustnych motywach wyroku wskazał, że skarga jest zasadna, gdyż przewodniczący KRRiT poprzez dokonanie wyboru w postępowaniu koncesyjnym naruszył przepisy postępowania administracyjnego i nie zweryfikował prawidłowo wniosków o koncesję. Nie została także w sposób prawidłowy dokonana ocena wiarygodności finansowej Telewizji Republika, co ma kluczowe znaczenie z uwagi na wymóg pozytywnej oceny ekonomiczno-finansowej wynikający z treści art. 36 ust. 1 pkt 2 u.r.t. Zdaniem sądu w sprawie doszło do wydania decyzji z przekroczeniem granic uznania administracyjnego oraz zasady równości wobec prawa. W ocenie sądu należyte rozpatrzenie sprawy mogłoby prowadzić do wniosku, że kryteria wyboru wskazywane przez organ spełniłaby również strona skarżąca, która nie została wybrana.
5. Oba dokumenty: Sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2024 r. i Informacja o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2024 r. są połączeniem nacechowanej emocjonalnie i ocennej publicystyki z danymi opartymi na liczbach. To tworzy chaos i sprawia, że faktyczne zadania KRRiT wynikające z jej ustawowych obowiązków nie są dostatecznie czytelne.
6. Dokumenty zawierają wielostronicowe wywody np. na temat dezinformacji czy zachwianej równowagi w prezentowaniu stanowisk partii politycznych po 2023 r. - w dokumencie brakuje porównawczych raportów z lat wcześniejszych pokazujących, że w latach 2016-2023 również była zachwiana - bez żadnych konkretnych propozycji działań w tym obszarze, które leżą w kompetencjach KRRiT. Oba dokumenty są zbiorem wielokrotnie wcześniej powtarzanych haseł, a podane rekomendacje są ogólnikowe. To powoduje, że oba dokumenty nie mają charakteru sprawozdawczego ani informacyjnego.
Tematy dotyczące likwidacji mediów publicznych - w tym spadków oglądalności, realizowania misji publicznej - dezinformacji, nowych regulacji prawnych i koncentracji poruszane są w obu dokumentach w podobnym, często nacechowanym politycznie tonie, co daje efekt braku spójności pomiędzy dokumentami, których zawartość określają ich tytuły.
7. W rozdziale 2. sprawozdania z działalności KRRiT za 2024 r. znajduje się opis publikacji, która została przygotowana na podstawie subiektywnych ocen ich autorów, bez opisania metodologii badawczej. Tego typu publikacje przygotowywane przez regulatora rynku nie mają wartości merytorycznej i nie powinny być firmowane przez KRRiT. Opisana również w tym rozdziale debata ekspercka, zorganizowana przez KRRiT, nie miała charakteru pogłębionej dyskusji na temat mediów publicznych. Jej uczestnikami byli m.in. aktywni prawicowi politycy oraz reprezentacja jedynie bardzo określonej grupy konserwatywnych nadawców. To odbiera regulatorowi jako organizatorowi walor rzetelności i obiektywizmu, którym powinien się cechować urząd publiczny (s. 15-16 sprawozdania).
8. Oba dokumenty zawierają bardzo dużo jednoznacznie ocennych sformułowań - bezprawne, nielegalne, niewygodne, zaszczuwane itp. - które nie powinny się znaleźć w tego typu dokumentacji regulatora.
9. Dane dotyczące rzeczywistej działalności KRRiT w roku sprawozdawczym i dane liczbowe, które dotychczas rozpoczynały sprawozdanie z rocznej działalności KRRiT, zostały zawarte na pięciu stronach i znalazły się na samym końcu dokumentu (rozdz. 19, s. 105). Tymczasem dokument sprawozdawczy stał się areną dla rozważań o bardzo publicystycznym charakterze, często niezawierających istotnej wagi merytorycznej i koncentrujących się na zjawiskach ważnych, ale nie kluczowych dla regulatora i jego rzeczywistej roli na rynku mediów.
10. W rozdziale 2.8 ˝Brak równowagi w audycjach przedstawiających stanowiska partii politycznych w węzłowych sprawach publicznych˝ brakuje danych porównawczych z lat wcześniejszych, choćby z 2023 r., co dałoby czytelnikowi pełny obraz i pokazało, że podobna sytuacja nierównowagi w prezentowaniu stanowisk partii politycznych miała miejsce choćby w latach 2015-2023. Przez tak wybiórczo przedstawioną informację czytelnik odnosi wrażenie, że do tej pory czas antenowy prezentacji był dla każdej partii porównywalny, a w 2024 r. nastąpiło wyjątkowe zawahanie tej proporcji, co nie jest prawdą (s. 21 sprawozdania).
11. Istotnym wydarzeniem w 2024 r. było rozstrzygnięcie konkursu na zagospodarowanie MUX-8. Tymczasem w sprawozdaniu poświecono mu pół zdania na s. 39 i akapit na s. 71.
12. W rozdziale 8.3 ˝Nawoływanie do nienawiści i dyskryminacja za przekonania religijne w reportażu '32 lata bezkarności. Fenomen ojca Tadeusza'˝ (s. 48 sprawozdania) brakuje informacji, kto dokonywał analizy treści reportażu, jaka była metodologia, na podstawie jakich kryteriów dokonano ustaleń, że ˝w audycji zastosowano środki manipulacji˝, a ˝użyte wypowiedzi były wyrwane z kontekstu˝ itp. Nie ma informacji o tym, kto dokonywał analizy, jakie były kryteria oceny audycji, na podstawie których została podjęta decyzja o ukaraniu nadawcy przez przewodniczącego, brakuje też linku do treści samej decyzji.
13. W rozdziałach 9.4, 10.3 i 13.7 (s. 54, 56 i 75 sprawozdania) brakuje informacji, który konkretnie przewodniczący nałożył opisaną karę, która została potwierdzona przez sąd w 2024 r. Często to nie jest ten sam przewodniczący, który obecnie sprawuje kadencje. To zaciemnia obraz.
14. W rozdziale 17.2, który odnosi się do oceny wdrażania do polskiego porządku prawnego przepisów rozporządzeń DSA i EMFA, KRRiT formułuje groźby dotyczące podjęcia przez nią wszelkich możliwych kroków prawnych, strasząc tym, że nowe przepisy wprowadzają cenzurę, co służy ograniczeniu wolności słowa. To poważne nadużycie, które nie powinno być formułowane, tym bardziej że zarzuty te nie mają żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości (s. 100 sprawozdania).
15. Rozdział 18.2 sprawozdania opisujący warunki stawiane przez przewodniczącego przed spotkaniem z delegacją OBWE/ODIHR naraża KRRiT na śmieszność (s. 104 sprawozdania).
16. W informacji o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w Polsce w 2024 r. jedynie połowa treści jest poświęcona danym opisującym strukturę rynku audiowizualnego, tj. zasięg, widownia, udziały, danym finansowym czy koncentracji (s. 36-83 informacji). Resztę dokumentu stanowią publicystyczne wywody, jednostronne oceny i zarzuty o charakterze publicystycznym powtarzane już w sprawozdaniu z działalności KRRiT w 2024 r.
17. W informacji znalazły się szczegółowe dane dotyczące oglądalności programów i audycji informacyjnych i publicystycznych jedynie Telewizji Polskiej, mające poprzeć tezę o ˝drastycznych spadkach oglądalności˝ (s. 7-13 informacji). Nie zostały opublikowane wyniki słuchalności Polskiego Radia i 17 rozgłośni regionalnych, które również należą do nadawców publicznych, a które nie potwierdzają założonej z góry tezy o ˝drastycznych spadkach˝.
Załącznik
I. Postanowienia sądów dotyczące uchwały KRRiT nr 40 z 7 lutego 2024 r.:
1. Radio Zachód: Pięć postanowień sądu rejonowego o odmowie ustanowienia depozytu środków abonamentowych (przykładowa sygnatura akt: Ns 1080/24, postanowienie z 27 września 2024 r.).
2. Radio Poznań: Postanowienie Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu (IX Ns 375/24) z 20 maja 2024 r. o wydaniu depozytu sądowego Radiu Poznań po wcześniejszej zgodzie na przyjęcie depozytu i wskazaniu, że likwidator jest upoważniony do odbioru depozytu.
3. Radio Lublin: Wyrok WSA w Warszawie (sygn. akt VI SAB 67/24), stwierdzenie bezczynności przewodniczącego KRRiT z rażącym naruszeniem prawa w zakresie wypłaty środków abonamentowych, nakazanie wypłaty na rzecz Radia Lublin wraz z odsetkami ustawowymi. Wyrok nie jest prawomocny, wniesiono skargę kasacyjną.
4. Radio Opole: Pięciokrotnie Sąd Rejonowy w Opolu odmawiał ustanowienia depozytu środków abonamentowych (sygn. akt I Ns 92/24; I Ns 223/24, I Ns 451/24, I Ns 621/24, I Ns 10/25). Postanowienia nie są prawomocne ze względu na skargi wnoszone przez przewodniczącego KRRiT.
5. Radio dla Ciebie: Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie (VI Wydział Cywilny, sygn. akt VI Ns 74/24 z 14 marca 2024), odrzucenie wniosku o przyjęcie do depozytu środków z abonamentu. Postanowienie prawomocne.
6. Radio Białystok: Siedmiokrotnie sąd rejonowy odmawiał przyjęcia środków abonamentowych do depozytu (m.in. sygn. akt II Cz 409/24, I Ns 262/24).
7. Radio Rzeszów: Siedmiokrotna odmowa przyjęcia do depozytu środków abonamentowych przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie (m.in. sygn. akt Ns 165/24, Ns 240/24, Ns 350/24, Ns 394/24, Ns 482/24, Ns 610/24, Ns 976/24). Wyroki nie są prawomocne ze względu na procedury odwoławcze.
8. Polskie Radio SA:
a) Sprawa ze skargi Polskiego Radia SA w likwidacji na bezczynność przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przekazaniu w okresie od 11 stycznia do 11 czerwca 2024 r. zaliczkowo Polskiemu Radiu SA w likwidacji środków w łącznej kwocie 91,385 mln zł na realizację misji publicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji. Polskie Radio SA w likwidacji skierowało skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - za pośrednictwem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji - 1 lipca 2024 r. Wyrokiem z dnia 5 listopada 2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt: VI SAB/Wa 66/24):
- stwierdził, że przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dopuścił się bezczynności w zakresie przekazania środków z opłat abonamentowych na realizację misji publicznej na rzecz Polskiego Radia SA w likwidacji;
- stwierdził, że bezczynność przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, o której mowa w pkt 1 sentencji wyroku, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
- zobowiązał przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji do przekazania w terminie 7 dni od daty otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy na rzecz Polskiego Radia SA w likwidacji środków z wpływów abonamentowych w wysokości 91,385 mln zł;
- wymierzył przewodniczącemu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji grzywnę w wysokości 50 tys. zł;
- przyznał od przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na rzecz Polskiego Radia SA w likwidacji sumę pieniężną w wysokości 20 tys. zł;
- zasądził od przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na rzecz Polskiego Radia SA w likwidacji kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przewodniczący KRRiT wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA. Sprawa jest w toku przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
b) Sprawa ze skargi Polskiego Radia SA w likwidacji na bezczynność przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przekazaniu w okresie od 21 czerwca do 11 września 2024 r. zaliczkowo Polskiemu Radiu SA w likwidacji środków w łącznej kwocie 26,558 mln zł na realizację misji publicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji. Polskie Radio SA w likwidacji skierowało skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - za pośrednictwem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji - 23 grudnia 2024 r.
W maju 2025 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dopuścił się bezczynności, nie przekazując Polskiemu Radiu pieniędzy z abonamentu. Sąd uznał to za rażące naruszenie prawa. Jednocześnie WSA ukarał go grzywną w wysokości 50 tys. zł i nakazał przekazanie Polskiemu Radiu w terminie siedmiu dni zaległych środków abonamentowych z odsetkami, które powinny trafić do Polskiego Radia w ubiegłym roku. Dodatkowo Maciej Świrski musi zapłacić Polskiemu Radiu 10 tys. zł i pokryć koszty sądowe.
9. TVP SA:
a) Osiem wniosków, składane co miesiąc od lutego do września. W październiku i w kolejnych miesiącach KRRiT wypłaciła kwotę z abonamentu ze względu na powódź. We wszystkich ośmiu sprawach zostały wydane w I instancji przez referendarzy postanowienia o oddaleniu wniosków o przyjęcie kwot do depozytu. We wszystkich postanowieniach KRRiT złożyła skargi na czynności referendarza, z czego dwie zostały już rozpatrzone negatywnie i te sprawy wraz z zażaleniem KRRiT zostały przekazane do sądu okręgowego. Jedna sprawa z wniosku z sierpnia 2024 r., jak wynika z informacji sądowych, jest prawomocnie zakończona. TVP zamierza złożyć wiosek o wydanie postanowienia i po otrzymaniu informacji, że środki z depozytu zostały zwrócone do KRRiT - bo tak powinno się to odbyć - rada nadzorcza TVP będzie rekomendować zarządowi, żeby złożył do KRRIT żądanie o wypłatę tych środków.
b) 9 kwietnia 2025 r. WSA wydał postanowienie ws. skargi TVP na bezczynność KRRiT. Sąd administracyjny stwierdził bezczynność regulatora ˝z rażącym naruszeniem prawa˝. Sąd wymierzył Maciejowi Świrskiemu karę 50 tys. zł grzywny i 30 tys. zł na rzecz Telewizji Polskiej. Wyrok jest nieprawomocny. TVP w 2024 r. zaskarżyła uchwałę KRRiT ws. dysponowania kolejnymi transzami abonamentu radiowo-telewizyjnego. W maju 2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę, jednak stwierdził, że TVP może w innym trybie złożyć do sądu skargę na bezczynność KRRiT. Tym razem postanowienie WSA ws. skargi TVP na bezczynność KRRiT zapadło na korzyść publicznego nadawcy.
II. Wyroki sądów dotyczące postanowień walnego zgromadzenia akcjonariuszy w sprawach odwołania zarządów spółek mediów publicznych:
1. Radio Kielce: Wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z 22 października 2024 r. (sygn. akt VII GC 20/24) VII Wydział Gospodarczy. Stwierdzenie ważności uchwał WZ w sprawie odwołania zarządu Radia Kielce, rozwiązania spółki, ustanowienia likwidatora, z rozległą argumentacją odnoszącą się także do wyroku TK (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 stycznia 2024 r. w sprawie o sygn. akt K 29/23, opublikowany w Dz. U. z dnia 26 stycznia 2024 r., poz. 96.). Sąd w składzie orzekającym w przedmiotowej sprawie również opowiada się za poglądem, iż orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego nie mają mocy wstecznej, a utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego ma skutek od momentu wejścia w życie orzeczenia stwierdzającego niezgodność. Wyrok nie jest prawomocny.
2. Radio Białystok: Wniesiona przez KRRiT sprawa o stwierdzenie nieważności uchwał walnego zgromadzenie akcjonariuszy została przekazana do Sądu Okręgowego w Białymstoku I Wydział Cywilny (sygn. akt VI GC 191/24) ze względu na niewłaściwość sądu rejonowego. Sąd Okręgowy w Białymstoku I Wydział Cywilny odrzucił pozew o stwierdzenie nieważności uchwał walnego zgromadzenia (sygn. akt I C 1754/24).
3. TVP SA: Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy (sygn. akt GC 124/24 z 16 grudnia 2024 r.) - oddalenie powództwa Michała Adamczyka przeciwko TVP SA o stwierdzenie nieistnienia lub nieważności, lub uchylenia uchwał walnego zgromadzenia. W analogicznych sprawach występowała KRRiT.
III. Wyroki sądów dotyczące decyzji przewodniczącego KRRiT w sprawach nałożenia kar na nadawców:
1. TVN SA:
a) Prawomocny wyrok NSA z 6 marca 2025 r. stwierdzający rażącą bezczynność przewodniczącego KRRiT w sprawie rekoncesji dla programu TVN Style nakładający na przewodniczącego dwie kary pieniężne: grzywnę w wysokości 60 tys. zł oraz kwotę pieniężną w wysokości 10 tys. zł zasądzoną na rzecz TVN (sygn. akt II GSK 2708/2024).
b) Nieprawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 16 kwietnia 2024 r. uchylający karę nałożoną przez przewodniczącego KRRiT na TVN za emisję spotu reklamowego w trakcie audycji Fakty (sygn. akt XVI GC 115/24).
c) Prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 24 kwietnia 2024 r. uchylający postanowienie przewodniczącego KRRiT, na mocy którego odmówił TVN wszczęcia postępowania w sprawie wpisu kanałów FAST do rejestru programów rozprowadzanych (sygn. akt VI SA/Wa 322/24).
d) Nieprawomocny wyrok WSA w Warszawie z 11 grudnia 2024 r. w sprawie ze skargi TVN SA, w którym uchylono postanowienie przewodniczącego KRRiT nr 1/2024/DB z 16 maja 2024 r. (bezprawność egzekucji na podstawie nieprawomocnej decyzji, sygn. akt V SA/Wa 2019/24).
2. Grupa Radiowa Agory:
a) Sprawa z powództwa Inforadio sp. z o.o. Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy, sygn. akt XX GC 732/24. Odwołanie od decyzji przewodniczącego KRRiT z 23 maja 2024 r., nr 9/DPz/2024, nakładającej na Inforadio karę w wysokości 10 tys. zł, dotyczącej rzekomej emisji wulgaryzmu w audycji Poranek Radia TOK FM. Wyrok sądu I instancji z 17 grudnia 2024 r., sąd okręgowy uchylił w całości decyzję przewodniczącego KRRiT oraz stwierdził wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Wyrok nie jest prawomocny.
b) Sprawa z powództwa Eurozet Radio sp. z o.o., Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy, sygn. akt XVI GC 1327/23. Odwołanie od decyzji przewodniczącego KRRiT z 11 sierpnia 2023 r., nr 8/DPz/2023, nakładającej na Eurozet Radio sp. z o.o. karę w wysokości 476 tys. zł, dotyczącej emisji audycji w programie Radia ZET dotyczącej roli polskich służb w organizacji przewozu prezydenta Ukrainy przez terytorium Polski. Wyrok sądu I instancji z 27 maja 2024 r., sąd okręgowy uchylił w całości decyzję przewodniczącego KRRiT oraz stwierdził wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Wyrok jest prawomocny.
c) Sprawa z powództwa Inforadio sp. z o.o., Sąd Okręgowy w Warszawie XXVI Wydział Gospodarczy, sygn. akt XXVI GC 837/23. Odwołanie od decyzji przewodniczącego KRRiT z 28 kwietnia 2023 r., nr 6/DPz/2023, nakładającej na Inforadio karę w wysokości 80 tys. zł, dotyczącej wypowiedzi o podręczniku ˝Historia i Teraźniejszość˝ w programie TOK FM. Wyrok sądu I instancji z 9 lipca 2024 r., sąd okręgowy uchylił w całości decyzję przewodniczącego KRRiT oraz stwierdził wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Wyrok jest prawomocny.
d) Sprawa z powództwa Inforadio sp. z o.o., Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy, sygn. akt XX GC 650/24. Odwołanie od decyzji przewodniczącego KRRiT z 23 stycznia 2024 r., nr 2/DPz/2024, nakładającej na Inforadio karę w kwocie 88 tys. zł, dotyczącej emisji w programie TOK FM treści zawierających rzekomą mowę nienawiści. Wyrok sądu I instancji z 18 lutego 2025 r., sąd okręgowy uchylił w całości decyzję przewodniczącego KRRiT oraz stwierdził wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Wyrok nie jest prawomocny.
IV. Wyrok WSA dotyczący rozstrzygnięcia konkursu na nadawanie naziemne MUX -8:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 9 kwietnia 2025 r. uchylił decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z czerwca 2024 r., w której przyznano Telewizji Republika i wPolsce24 miejsce na multipleksie MUX-8. Wyrok ten nie jest prawomocny i może być zaskarżony do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd zasądził od przewodniczącego KRRiT na rzecz Polskie Wolne Media P.S.A. z siedzibą w Szczecinie kwotę 10 480 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W ustnych motywach wyroku sąd wskazał, że skarga jest zasadna, albowiem przewodniczący KRRiT, dokonując wyboru w postępowaniu koncesyjnym, naruszył przepisy postępowania administracyjnego i nie zweryfikował prawidłowo wniosków o koncesję, zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1722, z późn. zm.), zwanej dalej ˝u.r.t.˝, który to przepis określa ustawowe przesłanki do przyznania koncesji.
Kontrolując zaskarżoną decyzję, sąd wskazał, że przedmiotem postępowania koncesyjnego było przede wszystkim wyłonienie podmiotu, który w sposób najpełniejszy realizuje najlepsze warunki programowe zgodne z wyznaczonymi ustawą o radiofonii i telewizji zasadami wyboru. Wydana w sprawie decyzja nie uzasadnia tego wyboru. Z protokołu posiedzenia KRRiT z 21 czerwca 2024 r. wynika, że KRRiT jako nadrzędne kryterium wyboru w postępowaniu koncesyjnym wybrała liczbę listów intencyjnych przesłanych przez zwolenników Telewizji Republika, a nie przesłanki ustawowe określone w art. 36 u.r.t. W ocenie sądu taka argumentacja jest niedopuszczalna. Nie została także w sposób prawidłowy dokonana ocena wiarygodności finansowej Telewizji Republika, co ma kluczowe znaczenie z uwagi na wymóg pozytywnej oceny ekonomiczno-finansowej wynikający z treści art. 36 ust. 1 pkt 2 u.r.t.
Sąd podzielił także stanowisko strony skarżącej, że uzasadnienie decyzji nie zawiera wyjaśnień przyczyn, dla których udzielono koncesji spółkom Telewizja Republika SA oraz Fratria sp. z o.o., mimo że strona skarżąca proponowała w swoim programie treści o zbliżonym charakterze. Zdaniem sądu w sprawie doszło do wydania decyzji z przekroczeniem granic uznania administracyjnego oraz zasady równości wobec prawa. W ocenie sądu należyte rozpatrzenie sprawy mogłoby prowadzić do wniosku, że kryteria wyboru wskazywane przez organ spełniłaby również strona skarżąca, która wybrana nie została.
Przebieg posiedzenia