10. kadencja, 40. posiedzenie, 2. dzień (10-09-2025)

25., 26., 27. i 28. punkt porządku dziennego:

   25. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy o Międzynarodowej Korporacji Finansowej, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 20 lipca 1956 r. (druki nr 1484 i 1514).
   26. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy o Międzynarodowym Stowarzyszeniu Rozwoju, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 26 stycznia 1960 r. (druki nr 1487 i 1517).
   27. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy o Międzynarodowym Funduszu Walutowym, sporządzonej w Bretton Woods dnia 22 lipca 1944 r., w wersji tej Umowy nadanej Drugą Poprawką przyjętą Rezolucją nr 31-4 Rady Gubernatorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 30 kwietnia 1976 r., wraz z Trzecią Poprawką przyjętą Rezolucją nr 45-3 Rady Gubernatorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 28 czerwca 1990 r. oraz z Czwartą Poprawką przyjętą Rezolucją nr 52-4 Rady Gubernatorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 23 września 1997 r. (druki nr 1486 i 1516).
   28. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy o Międzynarodowym Banku Odbudowy i Rozwoju, sporządzonej w Bretton Woods dnia 22 lipca 1944 r. wraz z poprawkami, tj. Rezolucjami Rady Gubernatorów Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju o numerach 221, 417, 596, 696, przyjętymi odpowiednio dnia 25 sierpnia 1965 r., 30 czerwca 1987 r., 30 stycznia 2009 r. oraz 10 lipca 2023 r. (druki nr 1485 i 1515).

Poseł Jarosław Sachajko:

    Szanowna Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Dziś rząd Donalda Tuska przedkłada nam pakiet ustaw o ratyfikacji umów z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, Bankiem Światowym i jego agendami. Po 40 latach od przystąpienia do nich Polska ma wreszcie nadać tym umowom rangę prawa powszechnie obowiązującego. A czy to jest naprawdę podporządkowanie prawa czy raczej oddanie resztek naszej suwerenności finansowej w ręce instytucji globalnych?

    Powiedzmy wprost: Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy to instytucje, które przez dziesięciolecia wymuszały na słabszych państwach drastyczne reformy: prywatyzacje, deregulacje, likwidacje wsparcia dla rolnictwa i przemysłu. Polska już to przerabiała. To były recepty, które kosztowały nas setki tysięcy miejsc pracy w latach 90., a dziś rząd chce, żeby ich decyzje miały moc prawnie wiążącą w Polsce. To nie jest ratyfikacja, to jest legalizacja podległości. Od tej chwili każda poprawka do statutu tych instytucji, przyjmowana głosami wielkich mocarstw, automatycznie będzie obowiązywać Polskę. Sejm zostanie sprowadzony do roli notariusza cudzych decyzji.

    Mówi się nam o solidarności i walce z biedą. Fakty są jednak takie, że Polska już wpłaca dziesiątki milionów euro na programy międzynarodowe i stowarzyszenie rozwoju. Kolejne 18,7 mld euro rozpisano na 9 lat i to w czasie, gdy rolnicy bankrutują, gdy dzieci tracą dostęp do pediatrów w likwidowanych szpitalach powiatowych, gdy państwo nie ma pieniędzy na własną armię. Zdradą polskiego interesu jest wysyłanie pieniędzy do Afryki i Azji, gdy własne społeczeństwo tonie w długach i kryzysie.

    Nie oszukujmy się, my tam nic nie znaczymy. Polska ma mniej niż 1% głosów, a USA dysponują prawem weta. Te instytucje są narzędziem globalnej polityki, a nie solidarności. Ratyfikując te umowy, rząd Donalda Tuska cementuje zależność, a nie buduje podmiotowość Polski. Dlatego mówię jasno: to nie jest troska o Polskę. To jest kapitulacja przed zagranicznymi interesami. Dziękuję. (Oklaski)

    (Głos z sali: Bis.)

Przebieg posiedzenia