10. kadencja, 8. posiedzenie, 1. dzień (20-03-2024)

4. punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia 90. rocznicy uchwalenia pierwszej ustawy o ochronie przyrody w Polsce (druki nr 234 i 249).

Poseł Tadeusz Samborski:

    Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Krótkie dzieje uchwały w sprawie upamiętnienia 90. rocznicy uchwalenia pierwszej ustawy o ochronie przyrody w Polsce przedstawił rzetelnie i precyzyjnie pan przewodniczący Bogdan Zdrojewski. Wszystkie aspekty tej dyskusji były z tej trybuny zaprezentowane. Osobiście nie dopatruję się żadnych aspektów ani żadnych pierwiastków ideologicznych w tym projekcie uchwały. Poszukuję innych aspektów, innych elementów.

    Po pierwsze, myślę, że w naszym myśleniu jest i powinien być obecny element dumy z tego, że ochrona przyrody w Polsce ma 1000-letnią tradycję. To jest pierwszy ważny moment. Proszę państwa, myślenie różnych warstw społecznych na przestrzeni wieków było niezwykle twórcze i z pewnej perspektywy, że tak powiem, budujące przyszłe działania na rzecz ochrony przyrody. W uchwale padają nazwiska, wymienieni są w niej polscy królowie, tj. Bolesław Chrobry, Kazimierz Wielki, Władysław Jagiełło czy Zygmunt Stary, pojawiają się dynastie Piastów, Jagiellonów, Wazów. To oznacza, że ówcześni włodarze naszego państwa już myśleli w takich kategoriach, w jakich myślimy my. Dostrzegali zagrożenie dla przyrody. Ustawa, którą uchwalił Sejm Rzeczypospolitej w 1934 r., nie była więc przejawem europejskiej czy światowej mody, żadnym kaprysem ani wynikiem jakiegoś chwilowego zachwytu. Była logiczną konsekwencją filozofii działania i troski o przyrodę mającej za sobą długą tradycję, o której mówiłem.

    Tą dzisiejszą uchwałą - gratuluję jej pomysłodawcom - składamy wyrazy uznania i szacunku wobec wszystkich tych, którzy zajmują się ochroną przyrody bez względu na profesję. Oczywiście są specjalistyczne profesje, są ludzie, którzy robią to zawodowo, ale robią to też społecznicy. Zwłaszcza wobec nich pragnę wyrazić szczególne uznanie, bo oni czynią to ze szlachetnych pobudek i zupełnie bezinteresownie.

    Myślę, że możemy się zgodzić, że w zakresie ochrony przyrody powinniśmy podejmować działania z myślą zarówno o naszym życiu, jak i o życiu przyszłych pokoleń. Bardzo trafna jest przytoczona w projekcie uchwały konstatacja Jana Pawlikowskiego, że (Dzwonek) przyroda to ożywcza kąpiel, która przywraca siły utracone w świecie ludzkim. A więc jest to rozróżnienie świata przyrody i świata ludzkiego. Doskonałość świata przyrody może wspomóc świat ludzki.

    Dziękuję bardzo, panie marszałku. (Oklaski)

Przebieg posiedzenia